Напуштениот дом „Стив Наумов“: Крај на една студентска ера од убави моменти во катастрофални услови

Студентите зад себе оставиле лични предмети, кои сега, напуштени, потсетуваат на вревата што некогаш го исполнувала овој простор. Осамени патики во еден агол, исушена роза на прозорец и расфрлани фотографии по ѕид, сведочат за приказните на студентите кои ова место го нарекувале дом. Овој комплекс ќе остане затворен најмалку две години

Студентскиот дом „Стив Наумов“  во Скопје ги испрати своите последни студенти. Комплексот во населбата Автокоманда нема да функционира најмалку две години, бидејќи почнуваат реконструктивните зафати. Трите згради нема да вселуваат нови станари додека не бидат целосно реновирани, а воопшто нема да функционираат ниту бараките и студентската менза кои се дел од овој дом. Мета.мк прошета низ испразнетиот студентски комплекс во кој сега владее тишина, како симбол на крајот на една ера исполнета со студентски дружби, убави моменти и по некој проблем.

Затишје пред стартот на долгонајавуваната реконструкција    

Некогаш енергичната „трета“ зграда остана без своите станари, откако минатиот викенд се отсели и последниот студент од овој објект.

Двете бараки на австриската компанија „Штрабаг“ поставени пред зградата се најава за она што следува – по повеќегодишно ветување, летово конечно почнува реновирањето на објектите.

Поради претстојните градежни зафати, и „третата“ – единствената зграда што функционираше во „Стив“ во изминативе четири години, ќе биде затворена и нема да ги отвори вратите додека не се реновира.

Затворени се и бараките, бидејќи поради реновирањето ќе биде оневозможен пристапот до струја и вода со кој се снабдуваат објектите.

Овој студентски дом последниве три години беше слика на лошиот студентски стандард во Македонија – влагата, протечените цевки во тоалетите, повремените поплави и појавата на стаорци и инсекти придонесоа овој студентски комплекс да биде најмалку посакуван при одлуката каде да се живее.

Дел од проблемите беа „закрпени“, но привремените поправки не можеа да ги сокријат лузните, хроничните проблеми и негрижата на станарите на зградата стара повеќе од три децении.

Тишина ве пречекува уште при влезот во третата зградата. Во ходниците е празно и мирно – одекнува само ехо од чекори на малкумината вработени во домот кои ги довршуваат преостанатите обврски, пред објектот да биде предаден на изведувачот.

Зградата има пет ката, а секој чекор по скалите до повисокиот спрат се чувствува како патување низ временска капсула, доловувајќи ја суштината на студентскиот живот во неговата најинтимна форма.

Во собите, во кои до пред само една недела одекнувал џагор од смеа и дружби, сега владее молк.

Иако повеќето кревети се празни, на дел од нив забележавме стуткани ќебиња и постелнина, како станарите да заминале набрзина, а животот во домот да застанал нагло. Расфрлани по катовите беа остатоци од некогаш живата средина – недопиени пијалоци, полуизедена храна, по некоја шолја и заборавени учебници.

Текстот и фотографиите во целост, можете да ги погледнете на веб сајтот на МЕТА.